Een ode aan mijn moeder...
Mijn moeder ... ze heeft me vastgehouden, getroost, gesteund, begeleid en liefgehad vanaf het moment dat ik werd geboren. Hoe ouder ik word, hoe meer ik van haar zie in mijzelf. Ze heeft me veel geleerd, waaronder ook het naaien. Tot op de dag van vandaag ben ik haar daar zo dankbaar voor! Zonder dat, zat ik nu niet een blog te schrijven voor op mijn eigen website. Ik denk dat ze dat heel leuk zou hebben gevonden, dat ik nu met zoveel liefde achter de naaimachine kruip om iets moois te creëren en het deel met jullie.
Gelukkig heeft ze nog meegemaakt dat ik veel kleding naaide voor mijn vier kinderen. Ze vond dat prachtig en moest dan altijd even checken hoe ik het in elkaar gezet had. Vandaag is het een jaar geleden dat ze overleed. Maar we waren al jaren lang bezig om afscheid van haar te nemen. Ze had dementie. Ik heb nog 2 oudere broers en een oudere zus. 1 broer heeft een verstandelijke beperking en is tien jaar ouder dan ik. Hij en mijn moeder waren altijd 4 handen op 1 buik.
Ze ging voor ons allemaal door het vuur, maar voor hem nog een beetje meer! Toen onze moeder ziek werd en steeds meer ging vergeten was dat voor mijn broer ook een hele verandering. En na haar overlijden wist ik dat ik speciaal voor hem een aandenken wilde gaan maken. Al snel kwam ik op het idee van een knuffel. Dat is iets wat je even fijn kan vastpakken en een mooi plekje kan geven.
En zo ben ik bezig gegaan met het uitzoeken van haar kleding. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een shirt en broek die ze in de zomer veel droeg. Iets wat ook herkenbaar zou zijn voor mijn broer. Hierna heb ik een tekening gemaakt van de beer, zoals ik het een beetje in mijn hoofd had. Toen kwam het spannendste…. Knippen in het shirt en de broek, ik wilde natuurlijk geen foutje maken! Maar toen ik eenmaal begonnen was, kreeg ik meer rust en vertrouwen. Het hielp ook dat de beer steeds meer vorm kreeg. Voor mij was dit hele proces ook een vorm van rouwverwerking.
Met het eindresultaat ben ik nog steeds heel erg tevreden! Al was de rede waarom ik hem maakte heel verdrietig, de beer is een prachtig aandenken geworden en heeft een mooi plekje gekregen naast het bed van mijn broer. En zijn reactie toen hij de beer voor de aller eerste keer zag, was heel ontroerend. Hij pakte de beer vast en knuffelde zoals hij ook onze moeder kon vastpakken en knuffelen. Daar heb ik het uiteindelijk allemaal voor gedaan!
En wil jij nou ook een unieke herinneringsknuffel, gemaakt van bijvoorbeeld kleding van een naaste die is overleden? Neem dan gerust contact met mij op.
Mijn moeder had een vorm van dementie. 1 op de 5 mensen krijgt een vorm van dementie. Bij vrouwen is dit zelfs 1 op 3. Tegen deze hersenziekte is op dit moment nog geen medicijn beschikbaar. Daarom is er veel onderzoek nodig. Wil je een donatie doen? Dat kan hier.
Reactie plaatsen
Reacties